ความล้มเหลวของการพัฒนา ภาวะผู้นำ ในสังคมไทย
ความล้มเหลวของการพัฒนา ภาวะผู้นำ ในสังคมไทย
วสันต์ สุทธาวาศ : เรียบเรียง
สภาพสังคมปัจจุบัน โดยเฉพาะในเมืองมหานครโตเดี่ยวของประเทศไทย
แวดล้อมไปด้วยปัจจัยต่างๆ ที่คอยกัดกร่อนศักยภาพ บุคลิกภาพ สุขภาพ
หรือแม้กระทั่งมนุษยภาพ
สิ่งที่น่าเบื่อหน่าย คือ ความเงียบที่น่าอึดอัด
ในการไม่แม้กระทั่งที่จะสังเกตถึงสาเหตุของความทุพพลภาพในสังคมดังกล่าว
ขอทานหรือที่เป็นผู้สร้างสังคมไร้อารยะ?
นักค้ายาเสพติดหรือที่เป็นผู้ชี้นำเยาวชนสู่ขุมนรก?
คงไม่ใช่จากคนใดคนหนึ่ง
หรือสาเหตุใดสาเหตุหนึ่ง
แต่การรวมกลุ่มกันในรูปแบบต่างๆ
ได้หลอมรวมหลายๆ สาเหตุให้เป็นเนื้อเดียวกัน
ครอบครัว โรงเรียน ชุมชน ออฟฟิศ สำนักงาน ผับบาร์..
กำหนดให้เราเป็นตัวละครที่หลากหลาย สวมบทบาทแตกต่างกันไป
ตามห้วงเวลา โอกาส สถานที่ และจุดมุ่งหมาย
พ่อแม่ พี่น้อง เพื่อน เจ้านาย ลูกน้อง ฯลฯ
ไม่ว่าบทบาทไหน
ย่อมจะอาศัยความเป็นผู้นำ..อยู่ในที
และใช้มันชี้นำบุคลิกในการรวมกลุ่มต่างๆ ดังกล่าว
ให้สะท้อนออกมาเป็นผลผลิตของกลุ่มนั้นๆ
กลุ่มรักษ์โลก กลุ่มสร้างสรรค์ กลุ่มโจร กลุ่มผลประโยชน์ ฯลฯ
” ภาวะผู้นำ “
จึงไม่ได้มีไว้สำหรับผู้บริหารเท่านั้น
มันแฝงอยู่ในวิถีของทุกคน
แม่บ้าน..ใช้นำลูกๆ
จัดการบ้านเรือน
ครู..นำนักเรียน
จัดการเรียนการสอน
ผู้จัดการ..นำลูกน้อง
จัดการตามวัตถุประสงค์องค์การ
ทุกคนต้องมีและใช้ เพราะอย่างน้อยต้อง “นำตนเอง”
เพื่อบรรลุเป้าหมายของตนเอง
แต่ใช้ได้ดี หรือไม่ดี ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง
ความแตกต่างที่กำหนดความสำคัญของภาวะผู้นำ คือ
ผลกระทบที่เกิดจากภาวะผู้นำนั้นๆ
ในวงกว้างหรือแคบ ลึกหรือตื้นเขิน
รายรับรายจ่ายในครัวเรือน หรือ เศรษฐกิจของประเทศ
ดังนั้น
ถ้าทุกคนมี ภาวะผู้นำ ที่ดี เหมาะสมกับบทบาทของตน
ผลลัพธ์ของกิจกรรมต่างๆ รวมถึงสังคมในภาพรวม
ก็ย่อมจะดีตามไปด้วย
เป็นตรรกะที่เข้าใจง่าย ชัดเจน
แต่…
ความน่าสะพรึงกลัวที่เกิดขึ้นโดยไม่คาดฝัน คือ
ภาวะผู้นำที่ไม่ประสบผลสำเร็จ
ได้เป็นสาเหตุซ่อนเร้น
และเป็นจุดเริ่มต้นแห่งความล้มเหลวอื่่นๆ
..ทั้งหมด
และที่สำคัญ
เราไม่รู้ตัว !!
หรือกว่าจะรู้ก็นาน จนสายเกินเยียวยา..
(มีต่อ…)
